Pai

haaaaaaaaai, sawasdee ka!

Van het weeken zijn we naar Pai geweest, een klein dorpje ten noorden van Chiang Mai. Karlijn ging mee, wat heel gezellig was. We hadden via internet een heel cheapy chill guest house gevonden. Het probleem was dat we deze -eenmaal in Pai- niet konden vinden... Dat was dus een beetje jammer met die rugzak. Dus wij vragen, maar veel wijzer werden we niet. Uiteindelijk liepen we in een smal straatje en kwamen we tot de conclusie dat ook dit het niet kon zijn. Een vrouw die we tegenkwamen was bereid ons te helpen en belde naar het guest house om te vragen waar het nou precies was. Vervolgens mochten we met bagage en al achterin haar truck plaatsnemen en bracht zij ons er heen. Pai is echt miniscuul en binnen twee tellen waren we er dan ook en kwamen we tot de conclusie dat we al door die straat hadden lopen rondstruinen. We waren die vrouw wel heel dankbaar, want het was wel echt een super sociale actie van haar.

Het guest house was overigens ook heel chill; klein, maar we waren de enigen! Prima bedden, eigen kamers en een gedeelde badkamer. Eigenlijk hadden we dus een soort van prive huis, aangezien we er dus maar met z'n 3en waren! Die middag zijn we naar de hot springs geweest, wat ook niet verkeerd was. We kwamen uit bij een soort van resort, met een heel mooi zwembad, eindelijk een beetje luxe die we eigenlijk wel hadden verdiend. Ook hadden ze er een hotspring-bad, dus met mineralen en zwavel enzo: ruikt minder fijn, maar schijnt gezond te zijn voor je huid.
Daarna gingen we lekker uiteten en nog ergens wat drinken. Pai is echt een leuk dorpje, heel schattig. Wel heel toeristisch ook, alleen maar backpackers en verdwaalde hippies.

De volgende dag wilden we iets actiefs gaan doen en kwamen we uit op het idee om te mountainbiken. Dus wij fietsen huren en het plan opvatten naar een waterval te fietsen... Wat een route zeg. Geen enkele debiel haalde het in z'n hoofd dat stuk te gaan fietsen, alleen wij dus. De weg ging alleen maar bergopwaarts, wat heel erg zwaar was met de Thaise temperaturen. Ook werd het steeds steiler en steiler en een waterval kwam niet in zicht. Uiteindelijk lag ik ergens hyperventilerend in de berm bij te komen en had Karlijn een astma-aanval gehad, haha. Uiteindelijk, na meer dan anderhalf uur geploeterd te hebben, vonden we de waterval. Lekker daar gezwommen en afgekoeld, heel erg chill! Daarna konden we ook naar beneden, wat ook heel leuk was: alleen maar remmen. Ineens waren we binnen twintig minuten weer terug, haha!
Daarna zijn we lekker bijgekomen in ons guest house en wilden we die avond uit. Dat was niet echt heel denderend, helaas.

Maar goed, ik moet nu gaan, ik geef binnenkort wel een update van Bangkok en de rest!
Ciaaao!