Bangkok en de rest

Haai iedereen!

Het is weer een lange tijd geleden dat ik mijn blog heb geschreven, dus het wordt weer een keer tijd voor een update! Toen ik mijn laatste blog schreef, waren we net aangekomen in Bangkok. Dit was het officiele begin van onze backpackersreis, nu helemaal alleen en zonder een veilig huis in Chiang Mai.
Dat was op z'n minst gezegd, best even wennen en slikken. We kwamen namelijk in Bangkok aan midden in de nacht, zonder een idee te hebben waar we heen moesten. Gelukkig was er weer een redder, een vrouw die ons naar een best luxe hotel bracht in de rand van de stad. Het was wel boven ons budget, maar dat verdienden we na die helse busreis van Chiang Mai naar Bangkok. Het ontbijt wat we daar kregen was overigens ook jummmmieeeeeeeeee, oprecht het vermelden waard. Maar goed, na daar een nacht doorgebracht te hebben, moesten we toch echt iets goedkopers zoeken. We hoorden veel verhalen over Khaosan Road: de plaats waar alle backpackers heengaan. Maar WOH, wat een chaos daar joh! Alleen maar bars, clubs, proppers, Indiers die je pakken aan willen smeren (Ik zie er kenneljk uit alsof ik een nep Hugo Boss pak wil?) en ga zo maar door. We besloten dus daar maar een hostel in te gaan, omdat het dus best wel cheap is, maar ochochoch, dat hebben we geweten. De bedden hadden geen dekens, bovendien was het woord 'steen' meer van toepassing dan 'bed' en kon je gewoon NIET slapen omdat je de hele nacht de muziek van de clubs hoorde. Maar niet alleen die straat, ook de rest van Bangkok beviel ons niet heel erg. Het is letterlijk een stinkstad: overal smog, rottend vlees, hondenkak, riool en ga zo maar door, ik kreeg er letterlijk smetvrees van. Toch hebben we wel wat culturele dingen gedaan, zo zijn we tempels gaan bezoeken, zijn we met een ferry over de rivier gevaren, hebben we markten en parkjes bezocht en zijn we verschillende buurten doorgecrosst met de lokale bussen (dat is ook een verschrikkelijk systeem, geen pijl op te trekken, maar dankzij google maps wisten we wanneer we uit de bus moesten springen).

Maargoed, na de tweede vermoeiende dag in Bangkok, waren Fuuk en ik er echt een beetje klaar mee. We kregen een behoorlijke heimwee-aanval en nadat ik mama via skype had gesproken, hield ik het niet echt meer; ik wilde zooooo graag naar huis. Fuuk had precies hetzelfde en na samen gehuild te hebben, ging het gelukkig al wel een stuk beter. We raapten onszelf bij elkaar en besloten maar een beetje over Khaosan Road rond te struinen. Uiteindelijk kwamen we wel bij een leuke pub terecht en hebben we daar een paar aardige mensen ontmoet. Daar hebben we die avond een beetje mee rondgelopen en het was best gezellig, dus kwam die dag toch nog goed.

Na vijf dagen Bangkok, besloten we dat het de hoogste tijd werd om door te reizen, we hadden het er wel gezien. Helaas helaas helaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaas weer met een nachtbus, helemaal naar het verre zuiden: Krabi. We zaten in de bus met allemaal mensen die op verschillende locaties moesten zijn, dus dat betekent veel stoppen. De busreis was weer zo ongelooflijk kut, stoppen, uitstappen, terug de bus in, transfer naar een andere bus, weer stoppen, weer uitstappen en weer verder reizen, wat uiteindelijk iets van veertien (!!!!) uur in beslag nam. Je kan je dus voorstellen dat we helemaal gebroken en kapot in Krabi aankwamen. Gelukkig hadden we wel al een chill guesthouse geregeld, en daar werden we door een soort van taxi toen heengebracht. Al voor we ons kussen raakten, sliepen we.

Die hele dag hebben we dus eigenlijk slapend doorgebracht. Aan het eind van de middag gingen we Krabi maar eens ontdekken. Krabi is eigenlijk een soort van tussenstop stad: je slaapt er alleen om de boot te pakken naar eilanden als Koh lanta en Koh Phi Phi. Wij bleven er alleen drie dagen, dus net eventjes wat langer, maar het was echt heel chill. Gewoon een stadje aan een rivier en dichtbij zee, geen gestoorde mensen (die waren er heel veel in Bangkok, ik snap niet waarom het een must is als reiziger om tattoos, dreadlocks en piercings te nemen, in combinatie met zwerverkleren) en rust, gewoon rust. Op de tweede dag gingen we eerst hardlopen en vervolgens naar Ao Nang, een toeristisch stranddorpje. We gingen naar het strand en ik had me niet echt ingesmeerd en was aan het eind van de dag toch wel een beetje gaar (en ook zo gekleurd). Helaas heb ik dit nog de dagen erna mogen ervaren, ik voelde me niet echt lekker, alsof ik een lichte zonnesteek of iets dergelijks had. We hebben het dus rustig aan gedaan op dag drie, omdat ik dus niet echt in staat was iets actiefs te doen. 's Avonds ging het al wat beter en gingen we uiteten op een drijvend vlot in de rivier, was wel leuk! Ook hadden we tickets geregeld naar Koh Phi Phi, waar we de volgende dag heen zouden gaan!

In mijn volgende blog vertel ik de rest over Koh Phi Phi, we moeten de verhalen wel een beetje gescheiden houden haha!

xxx